09. maart 2020
Van alle boeken die ik afgelopen winter heb gelezen is dit mijn favoriet: 'Vaarwel spullen' van Fumio Sasaki. De auteur, een jonge Japanse redacteur, is een zogenoemde minimalist. Iemand die ernaar streeft alleen werkelijk noodzakelijke spullen te bezitten. In een paar jaar tijd deed hij zo’n 95 (!) procent van zijn bezittingen de deur uit. Hij werd er letterlijk en figuurlijk opgeruimd van - kijk, dat inspireert.
17. september 2019
Het plan was: dit jaar mijn boek schrijven. Echt. Het boek waarvan ik een paar jaar geleden in een soort flow de eerste hoofdstukken schreef. Ze waren er zomaar, de hoofdpersonen. Drie zussen met ieder een eigen verhaal, dat zich langzaam ontrafelde. En een boerderij. De zussen vertelden dingen over zichzelf, bij voorkeur wanneer ik de paardenwei aan het uitmesten was. De ultieme routineuze bezigheid waarbij ideeën (of zussen) makkelijk tot je kunnen komen. Ik schreef - tot ik niet meer schreef.
natuur · 30. augustus 2019
Jarenlang was het een droom: een boerderijtje mét paarden naast de deur. Die droom werd werkelijkheid toen we in 2012 naar onze huidige woonplek verhuisden. We konden er een stuk landbouwgrond van ruim een hectare bij kopen. Mijn gedroomde paardenwei! Zo zag het er bij aankoop overigens nog niet uit: in de kletsnatte aarde waren aardappels geteeld.
30. augustus 2019
Als kind had ik heimwee. Een nachtje logeren bij een vriendinnetje dat twee straten verderop woonde – mijn moeder kon me midden in de nacht komen halen. Eigenlijk heb ik het nog steeds. Op vakantie komt op dag 3 of 4 steevast een somberte over me, een zwaarte, en vanaf die dag ga ik stiekem aftellen tot wanneer we 'terug mogen'. En dan ken ik nog een andere vorm van heimwee.